Deze week in de Humo, Niels Destadsbader:
En volgende week in Sportmagazine, Roberto Rosales:
Sint-Niklaas heeft een grote markt -correctie- de grootste markt van België en bij uitbreiding de hele wereld. En op die onmetelijke vlakte (het Marsveld van het Waasland wordt gefluisterd) staat een standbeeld en voor dat standbeeld staat een man. Een schrijver die onlangs een boek over zijn moeder, zijn vader en zijn jeugd in die stad gemaakt heeft. Het is een vriendelijke man…
En nog eentje op 100 meter van de ouderlijke beenhouwerij…
Snel enkele beeldjes die ik vorige week in Namen schoot met mijn middenformaatbak van Mamiya. ’t Ziet eruit lijk speelgoed, ’t doet alleen klik en ’t is allemaal van plastiek, maar ’t maakt wel heel schone beelden. Heb mij trouwens onlangs een Pentax 67 II aangeschaft om portretjes mee te maken, zalig beest, later wat resulaten daarvan op deze blog… Nu nog een 4,5 x 6 inch kodak en we zijn der.
Jean-Marie zit erdoor, zegt ie. Hij loopt wat gebukt, praat met zachte stem, hoekig lichaam. ” ’t is tijd dat de verkiezingen gepasseerd zijn” en ook: “op 8 juni kunnen ze allemaal mijn kloten kussen”. Hij wil zo graag Don Quichote zijn, liever dan wat ook. Jean-Marie vergeet soms dat wie slaat ook geslagen wordt.
Vorige week heb ik de hele week in Houthulst gecampeerd. Alwaar ik gewapend met Hasselblad, lichtmeter en drie dozen fantastisch ruikende 220-films door de straten dwaalde op zoek naar volkschfiguren die het dorpsleven tot nu toe kleurden. Echt schone dingen gezien en ook het plezier van traag middenformaat fotograferen opnieuw ontdekt: statief opstellen, filmpje erin steken, lichtmeten, langzaam scherpstellen, nog een laatste keer in het matglas kijken, hoofd oprichten naar de geportretteerde en ten slotte afdrukken, slaasshhh, machtig… Dan 2 dagen wachten op het resultaat en benieuwd gelijk een klein kind de negatieven beginnen inscannen. We hebben geen geduld meer…
De winter heeft lelijk huisgehouden dit jaar, ook op het hof van Firmin & Astère. Vijf beesten verkocht en de beide broers zwaar door de griep geveld. Samen hebben ze 6 weken in het ziekenhuis gelegen, Firmin 1 week en Astère 5 weken om nooit meer terug te komen op het hof. Hij zit nu in het ‘oudemannenhuis’ van Vinkt wegens de draad kwijt en te vaak water in de botten. En Firmin gaat nu dagelijks op bezoek, soms met een kilo appels gekocht bij Maria’s soms met een stapel verse zakdoeken. Om eerlijk te zijn: het was er triest, de nonnen leken net vertrokken. Enkele beeldjes…
Ze zijn met uitsterven bedreigd meneer, het heir der majorettenmeisjes. Daarom maakte ik er een reeks over. Ten voeten uit, zwaar geflitst tegen lelijke vlaamse achtergronden. Dat ze nog altijd uitgelachen worden, vertelden ze me. Denk er de kermissen en het tongen draaien met de trompettist achter het viskraam bij. Dat ze nog lang mogen uitgaan bij regen en wind…
In totaal 19 meisjes en 1 vent (de ‘leraar’), te zien op 2m x 1m op zondag 26 april tijdens “Iedereen Majorette” op de Hippodroom van Waregem.
Ga zeker es naar gunfotografie.wordpress.com/, het is daar leuk toeven…
God is terug. Zoals elk voorjaar. En de pers springt erop als halve wilden. Maar geloven doen ze hem niet meer. Neen, dat niet. Hij heeft hen al genoeg voor de zot gehouden. Maar. Maar stel dat hij nu toch eens zijn oude vorm zou terugvinden. Zoals in 2003. Toen hij tweede werd in de ronde. Maar toen hebben ze hem gepakt. Gepakt met producten die eigenlijk voor zijn hond waren. Altijd maar opnieuw… Franks leven is een machtige film en Frank weet het.
Hier een 3-tal beeldjes voor de Ché van volgende maand.